Wizualizacja i model 3D powstały na podstawie szeregu badań, opinii i założeń wykonanych dla tego terenu w latach 2006 – 2018.
Historia Olsztyna oficjalnie zaczyna się od 1353 r. kiedy uzyskał prawa miejskie. Początkowo miasto otoczone było wałem ziemnym wyposażonym w drewnianą palisadę i suchą fosę. System obronny rozwijał się wraz z miastem, ceglane mury obronne zaczęto wznosić po 1378 r. Obwarowania miejskie, poczynając od północno-wschodniego narożnika murów zamkowych, przebiegały przez Furtę Młyńską do Bramy Górnej, zwanej obecnie „Wysoką”, dalej w kierunku południowo-wschodnim do wylotu obecnej ul. Lelewela i wzdłuż dzisiejszej ul. Pieniężnego – do rzeki Łyny. Dalej równolegle do rzeki do Bramy Dolnej, a następnie w kierunku północnym – do południowo-wschodniego narożnika umocnień zamku.
Pod koniec XVI w. fortyfikacje zaczęły tracić swoje pierwotne znaczenie. Wskutek późniejszych zniszczeń i braku remontów od XVIII w. popadały w ruinę i były miejscowo rozbierane . Pozostałości fosy przy Bramie Górnej, w miejscu gdzie obecnie znajduje się plac Jedności Słowiańskiej, zasypano w roku 1841 r.
Do czasów współczesnych z fortyfikacji średniowiecznego Olsztyna zachowała się Brama Górna oraz fragmenty odcinków muru wysokiego i niskiego. Wiedza o pozostałych elementach systemu obronnego miasta została poszerzona po badaniach archeologicznych przeprowadzonych w 2006 r. na terenie Parku Podzamcze (odkrycie Bramy Młyńskiej) i w 2012 r. na placu przed Bramą Górną (odkrycie przedbramia i rondeli), elementy na długie lata ukryte pod ziemią pokazane są na wizualizacji.